بررسی سبک‎های شوخ‏طبعی به‏عنوان تعدیل‏ کننده‏های ارتباط میان پنج عامل شخصیتی و سلامت عمومی

. مقدمه: این پژوهش به منظور بررسی سبک‏های شوخ‏طبعی (پیونددهنده، خودافزایی، پرخاشگرانه و خودکاهنده) به‏عنوان تعدیل‏کننده‏های ارتباط میان پنج عامل شخصیتی و سلامت عمومی در دانشجویان انجام شده است. روش: 250 نفر از دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی که در سال تحصیلی 89-1388 در دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه بین‏المللی امام خمینی(ره) مشغول به تحصیل بودند به شیوۀ نمونه‏گیری طبقه‏ای نسبی انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه سبک‏های شوخ‏طبعی، پرسشنامه پنج عاملی neo-pi-r و پرسشنامه سلامت عمومی مورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از روش همبستگی سهمی‏، رگرسیون چند متغیره و آزمون t مستقل استفاده شد. یافته‏ها: نتایج نشان داد که سبک‏های شوخ‏طبعی رابطۀ میان ویژگی‏های شخصیتی و سلامت عمومی را تعدیل می‏کند؛ چندین رابطه معنادار بین هریک از سبک‏های شوخ‏طبعی با ویژگی‏های شخصیتی و سلامت عمومی به‏دست آمد؛ بین سبک‏های شوخ‏طبعی (پیونددهنده، پرخاشگرانه و خودکاهنده) دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود نداشت، اما بین سبک شوخ‏طبعی خودافزایی در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار بود. نتیجه‏گیری: در مجموع یافته‏های این مطالعه بر نقش موثر سبک‎های شوخ‏طبعی در تعدیل ارتباط میان پنج عامل شخصیتی و سلامت عمومی تاکید می‏کند.